Stel je voor. Weiland. Gras. Huis. Veld. Kerkhof. Weiland. Bos. Weiland. Huis. Gras. Is het handig als je hier een kip kwijt raakt? Nee. Maar zoals je waarschijnlijk al vermoed is dit dus wél gebeurt. En dan was het niet zomaar een van de kippen. Nee het was míjn kip, Kip. Het begon allemaal op een woensdagavond toen ik en mijn hostmom net op het punt stonden naar Petersfield te gaan voor de pubavond en we erachter kwamen dat er 5 kippen in het hok zaten in plaats van 6. Nou was kip altijd al wel degene die ontsnapte (lees: over het net heen vloog) maar ze bleef meestal keurig dichtbij haar huisje, ging niet met vreemde mannen mee en als ik haar vervolgens met een meelwormpje terug het hok in lokte, stribbelde mevrouw niet eens zo heel erg tegen. Goed. Tot die bewuste woensdagavond dus. Ze was werkelijk waar nergens meer te bekennen. We zochten de hele tuin af, in de stuiken, schuren, bomen. Overal. Vervolgens het hiernaast gelegen kerkhof, het hierachter gelegen weiland. De weg. Overal. Geen Kip. Wél huilende kids. Helemaal overstuur en iedereen de schuldgeven over het mogelijke verlies van Kip. Na meer dan 45 minuten zoeken, met 5 man, begon de moed mij aardig in de schoenen te zakken. De middelste was zo overstuur en moe dat ze naar bed is gegaan. Ik stond uiteindelijk in de tuin samen met mijn hostmom echt niet wetend waar we in hemelsnaam nog moesten zoeken. De oudste, in tranen, bleef zoeken. ‘I SAW HER!!’ hoorde we ineens en we snelden naar de oudste die zich ver onderin het weiland bevond achter ons huis. En jahoor, daar aangekomen zagen we de oudste opgelucht ademhalen met Kip onder zijn arm. Fieuw! Zo kwam het gelukkig allemaal toch nog goed. En ik heb haar, uiteraard in het Nederlands, natuurlijk even goed aangesproken op haar onverantwoordelijke gedrag. ‘pwoak, pwoak’ luidde haar antwoord. Ik ga er maar vanuit dat dat zoiets betekend als ‘Sorry Emma, ik zal het nooit meer doen.’

Goed, nu over tot de andere uiterst interessante verhalen van 4 t/m 17 mei. Maandag was het bankholiday, wat ook voor mij een vrije dag betekende. Ik ben ’s ochtends vol verwachting naar Haslemere gegaan om mijn wegwerpcamera resultaten op te halen. Maar zoals in mijn vakantie blog al te lezen was is er niet veel van terecht gekomen en heb ik nu heel veel leuke foto’s niet. Goede les voor de volgende keer; maak al die leuke foto’s óók met je digitale camera, just in case.. Verder een rustig dagje gehad en ’s avonds nog een rondje hardgelopen.

Dinsdag begon de werkweek weer en deze week had ik een doel. De jongste zindelijk krijgen! Ik was het verschonen van al die (poep) luiers meer dan zat en ik en m’n hostmom hadden al een aantal halve pogingen gedaan om hem van de luiers af te krijgen maar deze week besloot ik het heft in handen te nemen en hem daadwerkelijk zindelijk te gaan krijgen. En man o man. Dát is saai. Ik heb deze week halve dagen met een jankend kind op de wc gespendeerd omdat hij ‘echt niet hoefde te plassen!’ en nog geen twee seconde later volgende er dan toch enorme watervallen. Om dan nog maar te zwijgen over alle keren dat ‘we’ te laat waren en ik weer alles kon verschonen. Maar na dit zo’n 1.5 week, dag in dag uit gedaan te hebben, was ik erg trots toen meneer uiteindelijk uit zichzelf begon te roepen dat ie moest plassen en naar het potje rende. Yes, gelukt!

Nou goed, de rest van de week vervolgde zich voor de grootste gedeeltes van de dag zoals hierboven beschreven. Woensdagavond was ik dan ook blij met mijn avondje vrij. Ik nam de bus naar Petersfield. Wachtend op mijn bus dook er ineens een man op vanuit het niets. Hij keek me indringend aan en vertelde toen dat ik vanavond zou sterven en dat de wereld morgen zou vergaan. Juist ja. Jij ook nog een fijne avond, he meneer! Na dit intermezzo was daar dan mijn bus en volgde mijn ritje naar Petersfield. In Petersfield een tijdje rondgelopen en na zo’n 1.5 uur waren Louise en Kirstine er ook en gingen we een hapje eten in de pub. Was erg lekker en gezellig. Daarna was er weer de au pair meeting wat altijd gezellig is met iedereen. Daar ook nog internationale (Deens en Nederlands) kunst gemaakt met Kirstine, die we vervolgens geëxposeerd hebben op het prikbord in de pub.

Vrijdag was het dan weer tijd voor échte kunst. We hebben verder gewerkt aan onze collage en aan het eind van de les had iedereen hem zo goed als af. Na de kunstcursus ben ik even naar de Costa gegaan voor een lunch , om die er vervolgens af te rennen in de gym.

Dit weekend stond de trip naar de Isle of Wight (eilandje onder Engeland) op de planning. ’S Ochtends vroeg vertrok ik met mijn busjes naar Haslemere om daar samen met Belinda op de trein te stappen. Na zo’n 45 minuten kwam we in Portsmouth aan waar we afgesproken hadden met de andere 4 meiden (Birthe, Wiebke, Alina en Jenny) om op de ferry te gaan. Maar eenmaal daar was er geen spoor van hen te bekennen. Na een tijdje wachten grapte ik dat ze misschien al op de boot zaten die we net zagen vertrekken. ‘Ik zal ze wel even bellen’, vervolgde ik mijn zin. Dus ik bellen. ‘Ja hallo waar zijn jullie?’ ‘Op de boot’ klonk het antwoord aan de andere kant van de lijn. Goed. Daar stonden wij dus, heel aardig te wachten op de anderen meiden die al op de boot bleken te zitten die we net zagen vertrekken. En dus was het voor ons wachten op de volgende boot, die er gelukkig na zo’n 40 minuten was. Uiteindelijk waren we dan, iets later dan gepland, allemaal op het eiland. Daar hebben we een buskaart gekocht en zijn we naar het Zuidwestelijke puntje van het eiland gegaan. Daar heb je ‘The needles’, 3 rotsen die uitsteken boven het water. Daar een hele tijd rond gewandeld en aan het strand gezeten, en op de top van de cliff nog bijna weggewaaid, het waaide daar écht heel erg hard. Vervolgens hebben we de bus weer terug genomen naar Ryde omdat de vier meiden maar voor 1 dagje meegingen en zij moesten dus weer met de ferry terug. Toen zij weg waren zijn Belinda en ik naar Shanklin gegaan. Eenmaal daar heb ik wel aan 4 mensen gevraagd of ze een pizzeria wisten te zitten omdat ik zo’n zin had in pizza. De vierde keer had ik beet! Deze mevrouw wees ons de weg naar pizzeria ‘Mamma mia’ waar we vervolgens heerlijk gegeten hebben. Nadat onze buikjes vol zaten zijn we, in het donker, opzoek gegaan naar ons hotel. Dit verliep eigenlijk redelijk soepel ondanks de nogal onduidelijke uitleg die ik kreeg in de pizzeria, van vier mannen die me tegelijkertijd allemaal enthousiast een andere route naar het hotel begonnen uit te leggen.

Nou goed, we waren er dus. Na de check-inn bekeken we onze kamer. Was prima voor een nachtje! Toen we aan het inchecken waren hoorden we al dat er beneden live muziek bezig was en dus gingen we daar vervolgens even kijken. Nou, het was me een avondje wel met Stevie B ’s rock & roll!

De volgende ochtend zijn we, na ons English breakfast, naar de kust van Shanklin gelopen, het was nogal bewolkt maar toen we later in Ventnor aankwamen kwam daar de zon toch nog even tevoorschijn! Aan het eind van de middag namen we de bus en ferry weer terug en na nog wat rondgelopen te hebben in het winkelcentrum van Portsmouth namen we de trein en de bussen weer naar huis. Geslaagd weekendje, dat ik zondagavond nog afsloot met een rondje hardlopen!

En toen begon er maandag weer een gewone werkweek. Gelukkig was het lekker weer en dus ben ik veel in de tuin en speeltuin geweest met de jongste. Donderdag de bus naar oma genomen waar we nét optijd aankwamen voordat de gigantische regenbui, die de rest van de dag duurde, begon. Gelukkig werden we zo’n 2 uur later opgehaald door mijn hostmom met de auto. En toen smiddags gewoon weer de dagelijkse routine, wassen, jongste bezig houden, koken, eten, afwassen, opruimen, bedtijd etc.

Vrijdag was er een model op de kunstcursus waar we vervolgens 2 uur lang geconcentreerd naar hebben staan kijken om zo een aantal enigszins lijkende portretten op papier te krijgen. In het begin zéér frustrerend maar uiteindelijk wel redelijk tevreden. Na de cursus mijn bus naar Nicole gemist, en dus maar weer een uur wachten. Uiteindelijk bij Nicole gezellig zitten kletsen en daarna ben ik naar Haslemere gegaan en vervolgens naar Bordon omdat Nicole daar uitvoering had van haar dramaclubje die avond. Was leuk om te zien, na afloop weer mee naar Nicole gegaan en daar geslapen.

De volgende ochtend naar Londen gegaan. Ik voelde me helemaal niet goed, heel misselijk en daarom eerst maar even rustig aangedaan. Even later met Janine afgesproken op Victoria en vanuit daar wat langs de thames gewandeld, vervolgens een (klein) hapje gaan eten en toen was het zover, The Lion King! Een erg mooie show, indrukwekkende kostuums en prachtige muziek!

Na de musical ben ik bij Janine blijven slapen en de volgende ochtend gingen we met een heleboel andere au pairs op een boottocht over de Thames. Dit was georganiseerd door een aantal au pair agency ’s hier in Engeland. Na een tocht van zo’n 2 uur legde we aan in Greenwich waar we ongeveer 3 uur de tijd hadden om rond te lopen en te lunchen. Daar over een marktje gelopen en daarna in een park geluncht, ik kon eigenlijk nog steeds niet veel wegkrijgen dus hield het maar bij een smoothie. Daarna nog even lekker in de zon gelegen en rond 16.00 weer terug op de boot gegaan. En daarna met het treintje en de busjes terug naar huis.

Tot de volgende keer maar weer!