De ene rijd je gewoon voorbij, de andere komt niet opdagen. Dan is er een chauffeur die je er in de middle of nowhere uitgooit. Of je zit er in met een bang krijsend kind dat je wanhopig probeert stil te krijgen. En oja, dan was er ook nog die keer dat de ik in het donker stond te wachten en ik half dansend met een zaklamp duidelijk moest maken dat ik graag meewilde. Tja, ik dacht mijn portie bus avontuur wel zo ongeveer gehad te hebben. Maar nee hoor, niets is minder waar. Want op zondag 26 april stapte ik in de bus naar Petersfield toen de buschauffeur mij vroeg of ik bekend was met deze route. Wat een rare vraag. Nadat ik erachter kwam dat hij een navigeerhulpje nodig had omdat hij deze route pas 1 keer gereden had en last minute met iemand was geruild, luidde mijn antwoord ‘Niet echt, ik weet de weg naar Petersfield wel maar de busroute zou ik niet precies weten, maar ik help je graag hoor.’ En dus stond ik vervolgens met een routebeschrijving in mijn handen naast het hokje van de chauffeur om alle route aanwijzingen voor te lezen. Helaas kwam de vraag waarom ze niet gewoon een navigatiesysteem kunnen gebruiken pas later in me op en heb ik die niet meer kunnen stellen. Maar gelukkig hebben we de tocht overleefd zonder ook maar een keer van de route af te raken kwam ik uiteindelijk keurig op tijd aan in Petersfield en wat ik daar ging doen lees je weer in mijn tweeweekse update hierbeneden. Veel leesplezier!

Dinsdag ging ik weer met henry in de bus naar de softplay. De bus was ditmaal het probleem niet, maar meneer werd he-le-maal hysterisch toen ie binnen kwam in de speelzaal. Krijsen, huilen aan mij hangen en het enige wat ie wilde was naar huis. Ik heb alles geprobeerd om hem daar aan het spelen te krijgen maar eigenlijk heb ik hem nog bijna nooit zó overstuur gezien en na ong. 10 minuten besloot ik maar met hem uit de zaal te gaan en hem mee te nemen naar de bieb. Daar vermaakte hij zich vervolgens prima met het opstapelen van boeken. Vervolgens nog een wandelingetje om de eendjes te begroeten en toen was het tijd om de bus terug te nemen. Eenmaal terug in ons dorp, nog even langs de speeltuin en ‘s middags had ik er een extra oppas kindje bij, een jongetje van 3, dus die twee hebben leuk samen gespeeld.

Woensdag en donderdag waren gewone werkdagjes, maar wel woensdagavond naar de pub geweest en donderdag eindelijk (de lerares dacht al dat ik naar huis was) weer naar zumba geweest, was erg leuk!

Vrijdagochtend had ik weer kunst les, we hebben geleerd hoe monoprints te maken. Was heel leuk om te doen. Na de kunstcursus ben ik afgereisd naar Guildford om 4 dezelfde gekleurde vesten te scoren. Nu zal je je afvragen, wat moet zij met 4 dezelfde gekleurde vesten? Die waren voor de volgende dag. Die zaterdag hebben we namelijk deelgenomen aan de Brutal10 run. ( 10 km hardlopen, door de bossen, heuvels op heuvels af, door diepe modder en rivieren en over boomstammen) En dat was me een feest!

De avond voor de run was ik al bij Nicole te vinden, om ons mentaal voor te bereiden op wat ons de volgende dag te wachten stond, ha-ha. Na een heel gezellig avondje, zijn we natuurlijk niet al te laat naar bed gegaan want we moesten vroeg op én fit zijn. Met een ontbijtje achter de kiezen vertrokken we vervolgens richting Bordon waar de Burtal10 run om 10.00u startte. Eenmaal daar werd ik toch wel een klein beetje bang. ‘Waarom gingen we dit ook alweer doen? 10km is best wel veel, en ik heb eigenlijk nog nooit echt hardgelopen’ Kijkend om me heen, zie ik veel sportievelingen. Zucht. ‘Achja, het komt wel goed!’ We liepen naar het standje waar we ons moesten ‘inchecken’, daar kregen we ons nummer en polsbandje. Vervolgens waren ook Hannah en Julia gearriveerd en hebben we onze gezichten wat opgeleukt met schmink om zo de perfecte survival look te creëren. Niet veel later was het tijd voor de warming-up. Met z’n allen springen, rennen, rekken en strekken. Toen alles los, soepel en warm was, was het tijd om onze positie in te nemen bij de startlijn. PANG. Daar gingen we dan. En wat er volgde was ge-wel-dig. Ik had verwacht dat het modderig zou zijn, maar zó modderig. Op vele momenten zaten we tot onze buik vast in de modder, worstelend baanden we ons een weg door deze modderbaden om vervolgens stijlen heuvels te beklimmen, wat dan niet heel soepel gaat gezien het feit dat alles onder de glibberende modder zat. Meerdere keren heb ik als een soort tarzan hangend aan een tak één van de anderen uit de modder geholpen. En ook ik zelf ben een aantal keer bevrijd door welke mede-runner dan ook. Ja,ja het was me wat. Het was vallen en opstaan. Het was zwaar en afzien. Maaaar het was vooral zooooo ontzettend leuk! Uiteindelijk kwam ik na 2 uur en 11 minuten uitgeput, maar vol energie, over de finish en heb ik de 425^e plaats (van de 688 :D ) behaald. Hoezé! Onder het genot van een gekregen banaan en mueslireep wachtte ik vervolgens op mijn andere 3 vriendinnetjes die ik tegen het einde van de run uit het oog verloren was. Toen zij ook over de finish waren hebben we nog wat foto’s gemaakt, ‘omgekleed’ en ben ik weer mee naar Nicole’s huis gegaan om me schoon te schrobben onder de douche. Want, de modder zat werkelijk waar overal!

Zondag ging ik dus naar Petersfield waar Louise, Kirstine en Mette mij oppikte met de auto om naar Portsmouth te gaan. Eenmaal daar troffen we Anne en nelly ook en toen waren we compleet. Op naar de midgetgolfbaan voor een uurtje golfplezier! Was erg leuk. Na het midgetgolftoernooi hebben we wat gewinkeld in het winkelcentrum en ‘s middag’s hebben we ‘ge-high-tead’. Scones, sandwiches, cakes, thee. Het was verrukkelijk! Een goede afsluiter van een geslaagd weekend.

En toen begon er maandag weer en gewone werkweek. Maandagochtend kwam er een nanny die ik ken van todlers, met een tweeling van 2 op bezoek zodat de jongens lekker konden spelen in de tuin. Dat was gezellig. Dinsdag heb ik oma weer eens opgebeld of we langs konden komen en dus nam ik samen met de jongste vervolgens de bus, daar lekker even gespeeld en thee gedronken en vervolgens ben ik nog even met hem naar de speeltuin geweest, totdat het weer tijd was om de bus terug te nemen. Dit waren zo ongeveer de hoogtepunten van deze werkweek.

Vrijdag ben ik weer naar de kunstcursus geweest waar de twee ‘collage’ weken van start gingen. We leerden allerlei technieken om collage te verwerken in onze schilderijen. Na de cursus weer naar Nicole geweest en vervolgens de bus terug genomen en gaan sporten.

Zaterdagochtend vroeg vertrokken naar Londen om daar een dagje aapjes te kijken in de London Zoo met Janine. Het was, buiten het feit dat zeker de helft van de hokken leeg waren, ( de tijgers sliepen, de leeuwen waren op vakantie en de vogels leken ook allemaal weggevlogen te zijn) erg gezellig. Rond 16.30u weer terug met de trein en de bussen en ’s avonds opgepast.

Tenslotte ben ik zondag met Belinda naar Windsor Castle geweest. Het was prachtig weer en een heel mooi kasteel. Nog veel lol gehad om de o zo leuke bewakers en hun ‘hoeden’, hoe het voelt om zo’n ‘hoed’ te dragen hebben we vervolgens ook nog zelf ervaren in de souvenir winkel, wat ons een aantal leuke foto’s én een Chinese vriendin opleverde ( zie foto).

Zo. Dit was hem wel weer. Sorry als het een beetje een gehaast blogje is deze keer. Maar ik loop nog al wat weken achter en probeer ze allemaal nog af te krijgen voordat ik weer thuis ben. Want Oja! Dames en heren, ik heb mijn vliegticket inmiddels geboekt. Op zondag 5 juli land ik, na bijna een jaar, weer op Nederlandse bodem!!

X