‘I say goodbyee, and you say helloo, lalalalalaaaa’ 27 December. Ik voelde me zo’n persoontje uit een aflevering van Hello Goodbye. Want daar stond ik dan, eindelijk, vol spanning, starend naar het poortje, kijkend naar de klok en weer terug naar dat poortje. ‘Hoelang zou het nog duren?’ Op zo’n moment gaat er best veel door je hoofd heen en wil je niks liever dan ze zien. Pfoeh, stel je voor dat Joris Linsen (of wie doet dat tegenwoordig?) dan op je afkomt met een heel vragenvuur en je daardoor misschien wel nét dat moment van aankomst van je lang niet geziene vriend/vriendin/vader/ moeder of wie dan ook zou missen! Lucky me, Joris Linsen was er niet. Maar, de grote vraag, wie waren er dan wel? Wie kwamen er na 5 maanden over uit Nederland om mij weer te zien? Pam pam pam pam.. mijn lieftallige mama en broer! En oh, wat was het fijn toen ze dan uiteindelijk dat poortje doorkwamen. Wiehoeee!

Na het weerzien, wat knuffels en zelfs een traan, liepen we naar de auto. En vanaf dat moment was het eigenlijk net alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden, het was zo snel weer zo normaal. Toen zijn we in de auto van mijn hostdad gestapt en naar huis gereden. Daar aangekomen hebben ze de rest van m’n gezin ontmoet. Heel raar om ineens je ‘twee levens’ bij elkaar te hebben, maar oh zo leuk! Niet veel later konden we aan tafel voor een lekkere lunch en natuurlijk taart als toetje. Na het eten heb ik ze wat rondgeleid door het huis en na de thee was het tijd om ze de tuin en kerk te laten zien. Toen we vervolgens de kerk uitkwamen was het alweer donker, wow, dat ging snel. Ik had eigenlijk nog zoveel meer van het dorp willen laten zien! Vlug toch nog even mijn route naar de bushalte aangewezen en toen was het alweer tijd om naar Chichester te gaan. Daar verbleven we de komende twee dagen.

Zondag begon ik de dag met een primitieve douche, ja dat was het enige minpuntje aan ons leuke pension in Chichester. Gelukkig maakte het daarop volgende ontbijt het wel weer goed. Na het ontbijt heb ik me ontpopt tot reisleidster, helaas had ik geen vlaggetje, maar desondanks is alles op en top verlopen. Want met die bussen hier is een goede voorbereiding gewenst en omdat ik natuurlijk geen kostbare tijd wilde verspillen aan uren wachten op een oncomfortabel houten bankje, had ik de zondag helemaal uitgestippeld. Om 9.45 namen we de bus naar Petworth, daar hebben we vervolgens even rondgelopen en ik had met de oma afgesproken dat we op de koffie zouden komen, dus dat was erg gezellig. Vervolgens naar Midhurst gegaan, daar het een en ander laten zien, wandelende lunch gehad en na een uurtje de bus terug genomen naar Chichester. Daar nog een hele tijd rondgelopen en dingen bezocht en laten zien. Die avond heb ik ze meegenomen naar Bognor Regis, een plaatsje aan de kust, daar hebben we lekkere fish and chips gegeten.

Maandagochtend was het alweer tijd om onze spullen te pakken want er stonden nog 2 nachtjes London op de planning. Na een treinreis in een lekker volle trein, kwamen we aan op een nog voller station, er waren wat tubelijnen afgesloten vandaar de overvolle perrons. Goed, nadat we ons door de menigte geworsteld hadden kwamen we al snel aan bij ons hotel. Daar onze spullen gedropt en vervolgens ging Jochem naar het voetbalstadion en gingen mama en ik gezellig koffie drinken in de Starbucks. Toen Jochem weer terug was zijn we naar de M&M store geweest en vervolgens naar Covent Garden, waar een aantal leuke straatacts bezig waren. ’s Avonds pizza gegeten en toen Jochem naar de wedstrijd was, zijn mama en ik nog even gaan winkelen. Ook heb ik haar nog even meegenomen naar China Town en de Nederlandse pub laten zien. Tenslotte nog een bakkie pleur gedaan. (haha, dat is zo’n leuke uitdrukking.) En naar ons hotel gegaan, of misschien kan ik die 3^e en 4^e letter beter weglaten. Want het was er niet bepaald ruim en nogal benauwd. Maar ach, voor twee nachtjes was het wel te doen.

Dinsdag zijn we de dag gestart met een vies ontbijt, maar hé er was wel een douche in het hotel! Je kunt niet alles hebben. En toen zijn we richting London Eye gegaan want ik had als verassing 3 tickets gekocht en dus stonden we niet veel later op 135m hoogte te genieten van een super mooi uitzicht over Londen. Na deze bijzonder leuke ervaring zijn we naar Buckingham Palace gegaan, erg fascinerend hoe die bewakers daar de hele dag stil staan en hun gezicht in de plooi moeten houden, pfoeh dat lijkt me saai werk! Vervolgens nog langs de London Bridge en Towerbridge gegaan en rondgelopen in Regent Street, dat was een beetje druk en dus gingen we niet veel later terug naar het hotel.

Woensdag. Alweer de laatste ochtend dat ze hier waren. Na een, stuk beter, ontbijt hebben we onze spullen gepakt en zijn we naar London Victoria gegaan. Daar nog even gewacht en toen was het tijd om dag te zeggen. Dit herinnert mij aan de Teletubbies. Die sluiten al hun afleveringen af met ‘Tijd om dag te zeggen, tijd om dag te zeggen.’ En vervolgens duiken ze één voor één weg achter een heuvel. En dan, de volgende dag, komt dat lachende zonnetje weer op en zijn ze weer allemaal samen. Maar helaas duurt dat voor mij nog zo’n 7 maanden.. Een laatste knuffel, nog 1 keer zwaaien en weg zijn ze. En daar sta je dan, vanaf nu weer alleen.

Maaaaar.

Gelukkig kwamen er niet veel later 2 toppers uit Nederland om mij nog 4 dagen te vergezellen! Wat was ik daar blij mee en wat hebben we een superleuke tijd gehad! Na weer zo’n Hello-goodbye-hereniging op het station zijn we naar onze kamer gegaan en hebben we een High-tea geboekt voor die middag. En dus zaten we even later lekker aan de onbeperkte hapjes en thee in een best wel poepie sjiek restaurantje. En toen, ’s avonds was het tijd om af te tellen, op naar het volgende jaar! Met al veel lol van te voren, wandelend door de stad , dringend opzoek naar een wc belandde we uiteindelijk toevallig bij de Nederlandse pub. Daar hadden we een groep Nederlanders ontmoet waar we vervolgens de hele avond mee zijn omgegaan. Rond tien voor twaalf stonden we met z’n alle op een plein, het was zo druk, vanaf hier zal je het vuurwerk dus wel moeten kunnen zien. Zou je denken…

…3…2…1… Happy new year!! En toen hoorde we wat knallen. ‘Maar huh? Waar komt dat vandaan?’ ‘Aaah kijk daar, achter die grote kerk! O. Ja.. daar ja.’ Daar zagen we dan zo af en toe een paar lichtjes flikkeren. Op de meest gestelde vraag die ik later kreeg toen ik terug kwam, ‘Hoe was ‘t vuurwerk?’, heb ik dan ook maar geantwoord dat de vuurwerkshow die we de volgende dag op youtube hebben terug gekeken erg mooi was. Achja. Wat maakt dat vuurwerk eigenlijk ook uit. Het was gewoon een geweldige avond en daar gaat het om! Deze avond sloten we uiteindelijk af zingend in de tube, met z’n alle, ‘Let it goooo, let it gooooo!’

Donderdag zijn we na het ontbijt weer even op de toeristische tour gegaan. We zijn naar de Towerbridge, London Eye en Big Ben geweest. Vervolgens gelunched en toen naar Winter Wondeland gegaan, een soort kerst kermis met allemaal leuke kraampjes, muziek, lichtjes, attracties en eten. Erg gezellig!

Vrijdag stond er een shopdagje gepland. We begonnen ’s ochtends in Nothing Hill en zijn vervolgens naar Portobello market gegaan. Toen even een stop gemaakt voor de lunch want ik moest hen natuurlijk ook kennis laten maken met fish and chips! Daarna hebben we nog een hele tijd gewinkeld in Oxford Street. Toen hadden we zin in een MCFlurry en dus zaten we niet veel later bij de MCDonals te genieten van ons ijsje. Vervolgens wilde we naar de bioscoop gaan, maar aangezien dit best wel heel erg duur was en er niet echt wat leuks draaide besloten we het niet te doen en liepen we nog even naar de M&M store. Een tijdje later werden we op straat aangesproken, door een nogal bijzondere kerel van een comedyclub. Hij vertelde ( riep/schreeuwde/gebaarde..) dat er vanavond een leuke show was in de Top Secret Comedy club. Aangezien ons bioscoopplan toch niet doorging leek dit ons aardig goede vervanging! En dus zaten we zo’n 20 minuten later in de comedy club waar gedurende die avond 5 verschillende cabaretiers optraden. Was erg leuk!

En toen was het alweer zaterdag, na het ontbijt naar de Tate modern geweest en daarna snel een Starbucks ingedoken want het weer werkte op ons laatste dagje helaas niet echt mee. Tenslotte zijn we ’s middags nog naar Camdon Town geweest, superleuke markt met allemaal kraampjes van over de hele wereld. Daar nog lekker gelunched, met alle drie iets uit een ander land. Na de lunch hebben we nog wat rondgekeken maar al snel waren we zo goed als bevroren en zijn we terug gegaan naar onze kamer. Spullen gepakt en op naar het station! Daar afscheid genomen en in mijn trein gestapt om,na een fantastischeweek,weer achter de heuvels te verdwijnen bij mijn gezinnetje in de middle of nowhere..

Daagdaag!