‘Number 15!, yeah, yeah, Number 15 is almost at the finishing line.’ Als een gek probeer ik de ballen in de achterste gaten te krijgen. Tijd om naar mijn dolfijn te kijken is er niet, alle aandacht op het rollen van die ballen met maar een doel: de finding nemo knuffel. ‘Number ten is close, number 10, number 10, yessss, number 10 is the winner!’ Helaas, ik was nummer 15. Lichtelijke gefrustreerd, echt niet omdat ik die knuffel niet had gewonnen ofzo hoor, gewoon het feit dat ik er bijna was en dan..in de laatste seconde..die andere dolfijn.. geen nemo..Oke, misschien was mijn drang om die kleine oranje vis te bemachtigen toch iets groter dan ik jullie hier in de eerste instantie liet geloven. Goed. Hoe dan ook. Dit was een van mijn vele avonturen in Brighton afgelopen weekend..

Zaterdagochtend nam ik de bus naar Chichester en vanuit daar de trein naar Brighton om daar een weekendje te verblijven met Hanga. Dit keer hadden we een slaapplek weten te bemachtigen bij Ed en zijn vriendin in hun flatje. Toen ik aankwam in Brighton stonden Hanga en Ed al op me te wachten. We liepen vervolgens naar zijn huis en ontmoetten daar ook zijn vriendin. Eerst een hele tijd zitten kletsen en vervolgens de stad in gegaan, langs alle toeristische hoogtepunten met persoonlijke gids die hier en daar wat leuke informatie toevoegde. Na zo’n 4 uur door de stad te hebben gelopen zijn we terug naar het huis gegaan om daar met zijn vieren nasi te eten. ’s Avonds zijn Hanga en ik de stad in gegaan, daar hadden we afgesproken met andere mensen van couchsurfing. Eerst een hele tijd in een pub gezeten en vervolgens naar een club gegaan, gelegen aan het strand, alle meiden op high-heels en in strakke jurkjes. En Hanga en ik, tja, hoe zullen we het noemen, ‘anders’. Na een lange nacht lagen we uiteindelijk om 5.00u in ons bedje en de wekker ging alweer om half 9. Rond kwart over negen verlieten we het huis en gingen we naar de pub want ik wilde wel eens een echt full English breakfast proberen. Juist. Ik werd al misselijk toen ik de plaatjes op de menukaart zag. Uiteindelijk is het dan ook een yoghurt met vers fruit geworden. Maar ooit, ooit ga ik dat full English breakfast eten. Het is nu gewoon nog te vroeg denk ik, alles heeft zo z’n tijd nodig. Na het ontbijt nog een tijdje op het strand gezeten en toen de trein genomen naar Arundel. Daar wilde we het kasteel bezoeken maar toen we daar aankwamen bleek het gesloten te zijn. Eigenlijk waren we allebei ook super moe dus niet veel later zijn we naar huis gegaan.

Oke. Nu spoel ik even terug naar maandag 10 november, de eerste dag van deze week. Die zware lange dag na het superleuke weekend in Bath. Nee, tijd om even uit te rusten was er niet. Vandaag werd er namelijk een podcast opgenomen bij ons in huis. Mijn hostmom ging samen met mijn hostkinderen een kersttaart bakken en dat werd allemaal opgenomen voor op de radio. Ook komen er beeldfragmenten van op het internet. Nadat ik zorgvuldig de hele keuken had opgeruimd en gestyled (het moest natuurlijk kerstmis lijken), konden de opnames beginnen. Ik stelde me verdekt op en volgde alles vanaf een afstandje zittend op de bank. Totdat mij gevraagd werd of ik een beetje handig was met een filmcamera. En zo was ik opeens cameravrouw en heb ik vervolgens de hele middag gefilmd. Nadat de radiomevrouw weg was heb ik een hele berg afwas weggewerkt, gekookt en opgeruimd om uiteindelijk rond 21.00 in op m’n bed te ploffen en daar niet meer vandaan te komen voor de rest van de avond.

Dinsdag was weer een gewoon werkdagje, ’s ochtends was Annu weer langs geweest met haar hostkind, was erg leuk. En de 2 jongens beginnen ook steeds leuker met elkaar te spelen!

Woensdagochtend naar school geweest, na school naar huis gegaan en aan het eind van de middag de bus richting Petersfield genomen. Bij de bushalte in Midhurst zaten 2 vrouwen op een bankje. Ik ging er naast zitten en op een gegeven moment vroeg één van de vrouwen aan mij op welke bus ik aan het wachten was. Toen ik zei dat ik op bus 96 wachtte en die waarschijnlijk over 5 minuten zou arriveren, sprongen ze een gat in de lucht, ‘You made my day’. Wat bleek, zij zaten al 2 uur op de bus te wachten, precies wat mij hier een paar weken geleden was overkomen. Zo fijn om erachter te komen dat ik niet de enige persoon ben die meer dan 2 uur op rij op dat houten bankje heeft gezeten. Niet veel later arriveerde de bus inderdaad en binnen 35 minuten was ik in Petersfield. Toen ben ik even langs de supermarkt gelopen om een toetje te kopen en vervolgens naar Hanga’s huis gelopen, daar zitten kletsen en een film gekeken en vervolgens naar de pub gegaan. Was super gezellig!

Donderdag was ik de hele dag alleen met de drie kids. Ik ben vaker de hele dag alleen met de jongste maar meestal is mijn hostmom of hostdad in de avond wel thuis om te helpen. Vandaag dus niet. Na een lange ochtend en middag met de jongste en heel wat wasjes later arriveerde de 2 oudste rond 16.00u weer thuis. Alle schoolspullen uitgepakt en opgeruimd, uniformen gewassen en gesorteerd. Vervolgens supper gaan koken, met z’n vieren gegeten, afgewassen,opgeruimd, snel even met de middelste aan het kersttoneelstuk gewerkt, de jongste klaargemaakt voor bed, een wedstrijdje Fifa met de oudste gespeeld op de Xbox, de jongste voorgelezen en in bed gelegd. De oudste twee klaar gemaakt voor bed, de middelste voorgelezen, een laatste potje fifa met de oudste, ook hem naar bed gebracht. Snel al het rondslingerende speelgoed van die dag opgeruimd en toen kon ik eindelijk zitten. Mijn god, dat is dan toch ineens wel heel wat zo’n hele dag het hele huishouden in je eentje met 3 kids. Maar goed, we hebben het overleefd, al ben ik toch blij dat ik dit niet elke dag allemaal alleen hoef te doen.

Zo, dit was hem wel weer denk ik zo. Ik spreek jullie volgende week!

X