Het is 18.00 en samen met de kinderen eet ik pizza. Of eigenlijk, samen met de oudste twee. De jongste heeft namelijk zijn zinnen gezet op zijn zakje chocolaatjes. Hij moet en zal chocolade hebben en dat laat hij duidelijk merken ook. Maar natuurlijk moet er eerst avondeten worden gegeten en daar was meneer het niet zo mee eens. 15 minuten later, Ik heb m’n bord leeg, de oudste twee zijn goed op weg, maar de jongste is nog steeds meer in de ban van zijn chocolade dan van zijn pizza. Hij moet nog 1 stukje eten voordat hij de chocolade krijgt. Inmiddels heeft iedereen zijn bord leeg, de oudste probeert de jongste aan het eten te krijgen, erg lief. (Al blijkt later dat dit misschien iets meer eigenbelang is dan het nu lijkt.) Wanneer de middelste van tafel is en ik de borden vast in de vaatwasser zet is de aandacht even ergens anders en de oudste grijpt zijn kans. Hij pakt het stukje pizza van het bord van de jongste, eet het op, tot het korstje wel te verstaan, want dat zou de jongste ook niet opgegeten hebben, kijkt nonchalant om zich heen of iemand het gezien heeft en legt gauw het korstje terug op het bord van de jongste. Vervolgens opent hij het zakje met chocolade en roept trots dat de jongste zijn pizza op heeft, meteen gevolgd door de vraag: ‘Mag ik ook een paar stukjes van jou chocolade?’ Waarop de jongste hem gauw wat chocolade geeft, ze lachen, missie geslaagd en wat een teamwork!! En Ik, ik zag het allemaal, maar ach, ik had het hetzelfde kunnen doen.. ;-)

Dit is een van de vele anekdotes die ik jullie kan vertellen. Het liefst zou ik ze allemaal met jullie delen maar ik heb simpelweg de tijd niet om hier elke dag wat te posten. Daarom zal ik vanaf nu zo af en toe starten met kleine leuke momentjes, zoals deze.

Goed, daar gaan we dan, mijn week. Er is weer ontzettend veel gebeurt wat ik jullie wil vertellen.

Op dinsdag is er een au pair uit Finland samen met haar hostom en haar peuter op de koffie geweest hier. De 2 kids hebben leuk samen gespeeld en het is heel fijn om even wat ander gezelschap te hebben moet ik zeggen. We hebben afgesproken dat we voortaan elke week 1 ochtend wat gaan doen met z’n vieren, dus dat is een erg leuk vooruitzicht! Verder ben ik dinsdag laat in de middag even in Haslemere geweest en daar vond ik in de charityshop 4 Thomas de trein puzzels in een, voor maar 1 pound. Deze kon ik natuurlijk niet laten liggen voor mijn 2-jarige-thomas de tank- verslaafde peuter. Eerst even gevraagd of ze zeker wisten of ie compleet was, ‘ ja, we hebben alle stukjes geteld.’ ‘Oke, bedankt dan wil ik hem graag hebben.’ ‘Ja we tellen altijd alle stukjes, maar niet bij een puzzel van 1000 stukjes natuurlijk, hahahahahaha.’ Ze lachte wel een minuut om haar zelfgemaakte ‘grap’. ‘Oke, ja, mevrouw, dan zou ik nu graag mijn puzzel hebben.’ En zo keerde ik met een leuke kadootje uiteindelijk weer terug naar mijn dorpje. Donderdag heb ik hem de puzzel gegeven, hij heeft ze sindsdien elke dag minstens 10 keer gemaakt. (nee, ik dik dit niet aan.) Zeer geslaagd dus, en ik zal hier nog even vermelden, ze zijn compleet. Bedankt voor het tellen, mevrouw uit de charityshop!

Woensdag had ik weer school en er waren drie nieuwe mensen in de klas uit 1 Hongkong, een Braziliaan en een Italiaan. Dit was erg leuk, zeker gezien het feit dat ik verwachte maar met 1 ander persoon in de klas te zitten vandaag. Na school ben ik even naar een andere school gegaan om informatie te vragen over een kunstcursus, die wil ik gaan doen nadat ik mijn language school afgerond heb. Eenmaal daar aangekomen werd ik echt van het kastje naar de muur gestuurd, nog nooit zo’n onbehulpzame mensen achter een receptie zien zitten. Uiteindelijk stond ik na 10 minuten weer buiten en was ik eigenlijk niks wijzer, niemand kon me ook maar iets meer vertellen over de cursus dan wat er in het boekje stond, en ja dat kan ik zelf ook wel lezen. Nou goed, ik zoek nog even verder dus.

Vervolgens heb ik wat gelunched en net toen ik rustig door de stad liep, wachtend tot het tijd was om naar het theater te lopen, flitste er ineens door mijn hoofd. ‘Half drie!’ ‘Nee, het begint om kwart voor drie.’ Ik check snel even hoe laat het is, 14.20. ‘Oké, als het om half drie begint, moet ik nu heel hard gaan lopen.’ Er vanuit gaande dat het ‘gewoon’ om kwart voor drie zou beginnen liep ik richting theater, lichtelijk snelwandeltempo, dat wel. Uiteindelijk kwam ik aan, haalde mijn kaartje op en zag daar staan: 14.30. Snel keek ik op mijn telefoon, 14.29! Ik rende de trap op en vroeg nog snel aan een van de zaalwachters waar ik mijn stoel kon vinden. Helemaal boven aan, precies in het midden, de hele bejaardenbups moest dus nog opstaan ook. Maar uiteindelijk zat ik daar op mijn rode pluchen stoel, 2.5 uur lang bij de musical Gypsy. Was leuk, beetje voorspelbaar maar daardoor goed te volgen voor mij!

Na de musical naar huis gegaan, gegeten en weer naar de Pub in Petersfield geweest, veel bekende en nieuwe mensen, was super leuk!

Donderdag en vrijdag waren normale werkdagjes met de jongste, erg gezellig!

Vrijdag was het voor mij al om 16.00 weekend want er stond namelijk een weekendje op de planning, samen met Hanga vertrok ik rond 16.30 richting Bath, om daar rond 20.00u te arriveren. Eenmaal op het station, was het zoeken naar onze host, de persoon waar we 2 nachten zouden gaan slapen. (Deze manier van reizen/overnachten, heet couchsurfing, ik had er nog nooit van gehoord maar Hanga had het al super vaak gedaan, en inmiddels kan ik zeggen, wat een super leuke, goedkope (het is gratis) manier om een stad en mensen te leren kennen.) Goed, na ongeveer een half uur vonden we hem en liepen we naar het studentenhuis waar hij woonde. Eenmaal daar ontmoette we al snel al zijn andere Braziliaanse huisgenoten. Wat een gezelligheid. Na wat kletsen liepen we richting de stad waar we de hele avond in heel veel leuke pubs zijn geweest. Eenmaal terug in het studentenhuis nog een pizza gegeten en toen gaan slapen.

De volgende ochtend had onze host typisch Braziliaans ontbijt voor ons gemaakt, het heet couscous maar is niet zoals de couscous die wij kennen. Het was echt super lekker. Na het ontbijt zijn we naar de stad gegaan en daar de hele middag met z’n vieren rondgelopen, heel handig dat zij alle leuke plekken wisten en ons vanalles konden vertellen over deze supermooie stad! Zaterdagavond na het eten nog naar een vuurwerkshow geweest en vervolgens een film gekeken. Toen, rond 2.00u toen ik eindelijk bijna sliep, ging het brandalarm opeens af. Hanga en ik, half slapend, snapte niet echt wat er gaande was. Onze host stond al in zijn jas klaar om naar buiten te gaan en zei heel rustig, ‘We moeten even naar buiten.’ Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Nou goed, schoenen aan, jas aan en naar buiten. Dit blijkt daar minimaal een keer per week te gebeuren. Dat had ie op zich van te voren wel even mogen vertellen. Maar oke, vervolgens toch nog lekker geslapen en op zondag ‘The Roman Baths’ bezocht en 2 kunst musea. Vervolgens een late picknick aan de rivier en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan! Het was echt een superleuk weekend, ik denk zelfs wel de leukste tot nu toe hier!

Zo, nu is het echt tijd om er een eind aan te breien want het is weer een veel te lang verhaal geworden. Tot de volgende keer maar weer!

X