Week 9. Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik hier al veel langer ben en lijkt het afscheidsfeestje en het vertrek op Schiphol al zólang geleden. Het leven hier wordt nu ook al erg normaal. Ik zit niet meer met grote ogen uit het raam te staren naar het mooie uitzicht vanuit de bus, drink thee met melk alsof ik het nooit anders gedaan heb, verschoon poepluiers alsof het altijd mijn allergrootste hobby is geweest, ik zou zo maar eens hoog kunnen scoren in de vaatwasser in- en uit laad competitie, mocht zo iets dergelijks daadwerkelijk bestaan en zing de introsongs van Bob de Bouwer, Fireman Sam en Postman Pad ondertussen uit volle borst mee. Toch probeer ik elke week te zoeken naar nieuwe dingen of nieuwe ontmoetingen. Zo ook deze week..

Maandag en Dinsdag waren standaard werkdagjes waarin verder weinig speciaals gebeurt is. Op woensdag ben ik weer naar school gegaan en na school ben ik met Birthe, een Duitse au pair uit mijn klas, de stad in gegaan en hebben we wat lekkere dingen gekocht om vervolgens in het park te picknicken, was erg gezellig.

Donderdagavond was geweldig, ik ben namelijk naar Zumba geweest. Rond half 7 nam ik de bus naar de sportschool, waar ik vervolgens veel te vroeg arriveerde, maar elk nadeel heeft z’n voordeel. Ik heb in die driekwartier dat ik te vroeg was een heel leuk gesprek gehad met het meisje achter de balie, zij is van plan om als au pair naar Amerika te gaan, was dat even toevallig. Om 5 voor half 8 kwam mijn hostmom de sportschool in gerend, jippie, ze had de kinderen op tijd in bed en dus konden we samen naar de zumba les. De groep bestaat uit ongeveer 20 mensen in de leeftijd van 16 – 70 jaar, iedereen doet het voor de lol en heb erg gelachen (en gezweet ;-) ).

Vrijdag was er weer een koffiemorgen hier, dit keer nog drukker dan vorige week, ik denk zo’n 45 man! Ik heb me ontfermd over de koffie, de thee, de taart, de baby’s en kinderen. De rest van de middag, opruimen, schoonmaken en afwas, afwas, afwas.

Zaterdagmiddag ben ik met mijn hostdad meegereden richting Londen, hij zette me af op een station 25 minuutjes van Londen vandaan. Ik nam de trein en liep vervolgens rond 14.30 in de stromende regen over Waterloo Bridge. Regen, regen, drukte, regen, regen. Ik had eigenlijk geen idee wat ik daar deed, had totaal geen zin om door de stad te sjouwen met dit weer en dus ben ik de Costa coffee maar weer eens ingedoken ( ik maak optimaal gebruik van mijn coffee card hier). Meer mensen hadden dit plan, het was zo druk dat je noodgedwongen bij andere mensen aan tafel moest gaan zitten. Eigenlijk was dit erg leuk en heb ik er een aantal leuke, ietwat rare, gesprekken aan over gehouden. Vervolgens nog even opzoek gegaan naar een sportbroek, maar niet gevonden. Toen was het alweer tijd om terug te gaan. Helaas had ik de tijd een beetje verkeerd ingeschat en bleek de weg naar het station toch wel 2 keer zolang te zijn als in mijn hoofd. Dit resulteerde in een snel wandelende Emma, zo’n 3 kwartier lang kriskras door Londen, wanhopig om nog op tijd terug te zijn op het station waar mijn hostdad me weer zou ophalen. Helaas, missie mislukt, heb mijn hostdad uiteindelijk een half uur laten wachten, oeps. We waren uiteindelijk rond 19.50 thuis en mijn bus naar Chichester ging om 20.15, Ik rende als een gek naar boven, pakte me spullen, rende naar beneden en sprong weer in de auto. Mijn hostdad dropte me op het busstation. Ik had nog 10 minuten, had nog helemaal niet gegeten en dus rende ik nog even verder naar de supermarkt en terug om vervolgens te relaxen in de bus onder het genot van een salade. Rond 21.00 was ik in Chichester en zijn we daar opstap geweest met mensen van school en een aantal andere mensen. Het was super leuk. Uiteindelijk bij Bella blijven slapen op een zitzak in de woonkamer (slaapt echt super lekker) en de volgende ochtend na het ontbijt nog even over de carboot sale gelopen. Daarna de bus gepakt en toen ik thuis kwam gedouched en uitgeput op de bank geploft! Zo, wat een leuk en druk weekend. Helaas heeft dit weekend een vervelend staartje gekregen, waar ik verder niet over ga uitweiden in mijn blog. Maar ik heb maar weer eens ervaren dat wij mensen soms rare wezens zijn.

Zo, dit was het dan alweer! Week 9. En ondertussen is week 10 ook alweer bijna op de helft! Man, o man, wat gaat het snel.

Byee! X