Hoewel ik de laatste tijd erg goed bevriend ben geraakt met mezelf en koffie, was afgelopen weekend het eerste moment waarop ik me besefte dat ik wel écht in de middle of nowhere terecht ben gekomen. Dat de bussen hier, als ik geluk heb, écht maar 1 keer in het uur komen en als ik heel veel geluk heb écht op tijd! Dat ik hier in Engeland écht niks en niemand ken, buiten mijn nog steeds zeer lieve en leuke gastfamilie natuurlijk. En dat dit écht niet beter wordt wanneer ik hier op mijn kamertje blijf zitten. Mijn doel voor deze week was dan ook ‘Opzoek naar nieuwe contacten!’

Zaterdagavond ben ik gaan oppassen bij een gezin hier in de buurt. Ik had ze nog nooit eerder ontmoet maar ze zijn bevriend met mijn familie, vandaar. De deur ging open maar ik zag alleen een lichaam, een hoofd was nergens te bekennen. Pas toen we allebei bukte konden we onszelf voorstellen. Na een korte kennismaking en een rondleiding door dit kabouterhuisje, verlieten de ouders het huis en was ik alleen met de twee jongens. Na een half uurtje kletsen heb ik ze in bed gelegd en had ik de avond voor mezelf. Op de planning stond: skypen met mama. Laptop: check! Oplader: Check! Reisstopcontact: shit, vergeten! Zo, plan skypen van de baan! Volgende plan: tv kijken! Tv: Check! Bank: Check! Drinken: ontbrak. Dus ik stond op, AUW. Even vergeten dat ik in het kabouterhuis was. Bult 1. Gebukt liep ik naar de keuken en schonk ik een lekker sapje in. Ik weet niet of het te maken had met de grootte van huis, maar de lucht was erg droog en dus verloor ik na ongeveer 4 minuten tv kijken mijn lens, ik stond op om naar de keuken te gaan. AUW. Bult 2. Lens nergens meer te vinden. Zo, plan tv kijken ook van de baan! 2 bulten vond ik op zich wel meer dan genoeg en dus besloot ik de rest van de avond rustig op de bank te blijven zitten. Dit verliep buiten het feit dat er, een sprinkhaan uit mijn haar sprong, erg rustig. Rond 1.00u kwamen de ouders thuis en heeft de vader van het gezin mij lopend, met een hele grote zaklamp (geen lantarenpalen hier, ja echt de middle of nowhere ja) naar huis gebracht.

Maandagochtend ben ik met mijn hostmom en de kids naar Petersfield gegaan, daar was een ontmoeting met alle kinderen en ouders uit de klas van de middelste. Ik heb daar een au pair uit Hongerije ontmoet. Verder de hele tijd met de jongste in de speeltuin gespeeld. ’S Middags alle kinderkamersopgeruimd. ‘S avonds ook wat nieuws ontmoet, scotch egg: een soort gehaktbal met een ei erin. Niet mijn meest favoriete ontmoeting tot nu toe.

Dinsdagmiddag zijn we naar Bosham gegaan, een heel mooi havenplaatsje. Daar hebben we rond gewandeld en heb ik kennisgemaakt met een populaire activiteit hier in Engeland, genaamd krabbing. Je zit op een muurtje boven het water en hebt een net met een touw eraan. In het net doe je een stukje ham en dan is het eigenlijk net als vissen, wachten tot je een krab in je netje krijgt. Wanneer het moment daar is, is het een kwestie van alle concentratie op je net, zorgen dat ie niet tegen de muur botst want dan vallen de krabben terug in het water (ik spreek uit ervaring) en hem zo snel mogelijk naar je emmer met water begeleiden.

Woensdag was de eerste schooldag. De twee oudste waren de hele dag op school, ik had dus alleen de jongste. Na het ontbijt zijn we op de trampoline gegaan om vervolgens naar de speeltuin te wandelen. In de speeltuin heb ik een au pair uit Slowakije ontmoet, ze woont hier in het dorp! En ook heb ik kennisgemaakt met een Nanny die hier in het dorp werkt, dat was erg leuk en heb afgesproken dat ik snel een keer bij haar langs kom met de jongste, zodat de kindjes kunnen spelen en wij lekker koffie kunnen drinken. Toen de jongste zijn middagdutje deed heb ik de was weggewerkt, opgeruimd en de vloer gedaan. Niet veel later kwamen de kinderen alweer uit school en ben ik met de middelste frambozen en bramen gaan plukken in de tuin. Tijdens het plukken non-stop ‘hoofd, schouders, knie en teen’ in het Nederlands gezongen. De volgende dag kwam ze heel enthousiast uit school en vertelde ze me dat ze ‘hoofd, schouders, knie, en teen’ had gezongen voor de hele klas!

Woensdagavond ben ik weer naar de pub in Petersfield geweest, dit keer waren er zo’n 15 au pairs uit allerlei landen, dat was echt superleuk!

Donderdag ben ik de hele dag in Chichester geweest. Ik besloot dat dit een chill dagje moest worden en dus begon ik lekker bij de Starbucks met een cappucino en de Engelse krant. Daarna in wat winkels geweest en even binnengelopen bij de Art Gallery, waar een nieuwe expositie te zien was. Ook heb ik mijn eerste Engelse boek gekocht, ‘The fault in our stars.’ Ik dacht, laat ik me er eens aan wagen, and guess what? Ik kan het verbazingwekkend goed volgen! Dit is trouwens even een goed moment om de meest gestelde vraag te beantwoorden, namelijk: ‘Hoe gaat het met je Engels?’ Ik moet zeggen dat ik het nog steeds erg lastig vind en ik het zeker niet eens ben met de ‘achjoh, na 3 weken doe je niet anders meer’ uitspraak. Maar ik merk sinds deze week wel dat het normaler begint te worden en ik denk dat ik, ook gezien het boek wat ik begrijp ( ik heb in Nederland nog nooit meer dan 1 blz. gelezen in een Engels boek) wel kan zeggen dat ik onbewust waarschijnlijk heel veel oppik.

Vrijdagochtend heb ik de kinderen mee naar school gebracht, erg bijzonder om ze allemaal in uniform te zien. Na het schoolbezoekje ben ik met mijn hostmom en de jongste mee naar een cafeetje gegaan waar alle moeders bijeenkwamen om koffie te drinken. Daar weer wat nieuwe moeders ontmoet, was erg gezellig. Daarna de hele middag met de jongste gespeeld. Ook kreeg ik deze middag een heel leuk berichtje van Chantall, een au pair uit Nederland, zij was deze week in Engeland gearriveerd en we besloten meteen maar Zaterdag af te spreken!

Zo gezegd, zo gedaan. En dus zat ik vanochtend rond 11.30u in de trein naar Guildford. Toen ik daar aankwam vonden we elkaar meteen en hebben we een super gezellig middagje gehad in Guildford! En wat was het fijn om weer even in het Nederlands te kunnen kletsen! Rond 17.00u pakte ik de trein terug naar Haslemere om vervolgens op de bus te stappen naar, Midhurst, het dorpje naast mijn dorp. Op het busstation ontmoette ik een vrouw die opzoek was naar de bus naar Midhurst, ik raakte even met haar aan de praat en toen arriveerde de bus. Na ongeveer een half uur was ik in Midhurst. Maar wat een pech, de bus naar mijn dorp kwam pas over 1 uur en 45 minuten. Maar wat een geluk dat de vrouw die ik ontmoet had in de bus werd opgehaald door haar man en mij een lift aanbood! Vervolgens was ik binnen 10 minuten thuis! Zo zie je maar, nieuwe ontmoetingen zijn niet alleen leuk maar af en toe ook nog eens super handig!

Ik denk dat mijn missie voor deze week zeker geslaagd is en zal deze missie komende week gaan vervolgen!

Liefs Emma

Oja, binnenkort krijg ik er waarschijnlijk 3 nieuwe vrienden bij hier. We gaan (hoogstwaarschijnlijk, vader moet nog overstag) kippen nemen en we zijn al de hele week druk aan het speculeren over welke kippen het meest geschikt zijn. Welke kleur? Hoeveel eieren? Kindvriendelijk? Geen ‘hangende kin’ (absolute eis van mijn hostmom!). Mijn favoriet is de sultan (zie foto) Ik pleit erg hard voor hem, maar de familie hier ziet hem volgens mij niet zo zitten, dus ik vrees dat de keus toch niet op hem zal gaan vallen. Poor, poor chicken! :(