Het is zaterdag, 5.15u en de wekker gaat! Even denk ik dat ik hem verkeerd heb ingesteld, totdat ik buiten autodeuren hoor dichtklappen, ‘Oja we gaan naar Frankrijk.’ Niet wetend dat er een hele lange reis op me stond te wachten, sprong ik onder de douche en niet veel later was ik beneden, klaar om te gaan. Daar zat ik dan, met de opkomende zon, luisterend naar radio Classique, reed ik door het Engelse landschap. Even waande ik me in een film, zoiets als the sound of music ofzo. Het enige probleem met films is, je ziet vaak alleen de mooie kant en daar waar de situatie niet mooi is, wordt het in elk geval nog mooi in beeld gebracht. Wat ik zag was de harde realiteit (zonder mooie kleurenfilters en zéér belangrijk zonder geluidsdemping) van een 13 uur durende reis naar Frankrijk, in een tot de nok toe volgeladen auto en, niet geheel onbelangrijk, 3 luidruchtige kinderen.

Ik ga jullie de details van deze lange rit, met kinderen die na een paar uur toch wel echt verveeld zijn en heeel vaak heeel nodig naar de wc moeten, besparen maar ik kan jullie vertellen, het was vol, warm, druk, lang en file, file en nog eens file. Een detail wil ik jullie echter niet onthouden. Ik heb de kinderen onderweg wijs gemaakt dat alle Nederlanders mijn vrienden zijn, het zo’n klein land is dat we elkaar allemaal kennen en iedereen de naam Piet, Kees, Klaas of Jan draagt (ik bedenk me nu dat ik daarmee ook veronderstel dat Nederland alleen maar mannelijke inwoners heeft, hmm, nouja niets meer aan te doen.) De rest van de week werd er regelmatig geroepen ‘Emma, your friends!’ wanneer er een auto met Nederlands nummerbord voorbij kwam. Waarop ik reageerde: ‘Oh, hallo Jan!’

Oke, genoeg over de reis. Ik heb deze week voor het eerst: in de auto in een trein gezeten, in een huisje aan de zee gewoond, gebodyboard, garnalen gepeld, het mooie plaatsje Saint-malo bezocht, mosselen gegeten, opgesloten gezeten in een Frans toilet, terwijl deze zichzelf reinigde. (En nee, niet alleen de pot, het hele hokje, dat werd dus een douche i.p.v. wc.) Ik heb deze week geleerd dat wandelen met een buggy over een hele drukke markt, geen goed idee is. Dat Frankrijk heel veel mooie kusten heeft en dat deze nog mooier zijn wanneer je ze bekijkt vanaf de top van een vuurtoren. Dat kinderen alles tot een ruzie kunnen laten uitlopen. Dat een vieze luier in de wasmachine niet bepaald een lekkere geur afgeeft. Ik heb deze week gebouwd, steentorens en heel veel zandkastelen. Ik heb deze week verzameld, heel veel schelpen en bramen. En tenslotte heb ik deze week ervaren hoe blij je kan worden wanneer je mensen Nederlands hoort praten.

Kortom, ik heb een hele leuke week in Frankrijk gehad. Ik ben gisteravond na een lange reis weer teruggekomen in Engeland en ik ben stiekem toch wel blij dat ik weer lekker in ‘mijn eigen bedje’ in Engeland kan slapen.

Au revoir!