De hele week heb ik dit moment al uitgesteld. Het schrijven van een blog. Want waar moet je beginnen als je in een week meemaakt wat je normaal nog niet in2 maanden zou beleven? En daarbij stel ik het zeer op prijs dat jullie mij volgen en wil ik jullie niet afschrikken met een boekwerk van 200 bladzijdes. Dus wat schrijf ik wel en wat schrijf ik niet? Het leven van een ‘blogger’ valt me tot dusver dus een beetje tegen. Het leven van een au pair daarentegen bevalt me tot nu toe ontzettend goed.

Ik geef de man achter de balie mijn ID en mijn vliegticket. Draai me voor de laatste keer om, zwaai naar papa en mama en weg ben ik. Daar sta ik dan in een grote hal op het vliegveld, klaar om aan mijn nog grotere avontuur te beginnen. Na een wandeling van 20 minuten kom ik aan bij de gate en niet veel later zet ik mijn voet op het trapje van het vliegtuig. Nu is er echt geen weg meer terug.

Na een vlucht van ongeveer 1 uur, waarbij ik lichtelijk panikerend in het vliegtuig zat, me bij elke ‘vreemde’ beweging of bij elk geluid af vroeg of dit wel normaal was, landde ik veilig op London Gatwick. Yes, mijn eerste vliegreis overleefd! Al snel vond ik mijn koffers en was het zoeken naar de uitgang. Daar stond de familie al op me te wachten, de kinderen lachend en zwaaiend met hun zelfgemaakte spandoek met mijn naam erop. Na de ontmoeting snel mijn spullen in de auto gezet en naar het huis gereden.

Het huis is erg mooi, groot en levendig. Het staat in een inieminie dorpje met bigbig huizen. Na een rondleiding was het natuurlijk tijd voor taart! Jammie. Ook gaf ik ze mijn kadootjes en die vielen heel erg in de smaak. Alles werd meteen met veel enthousiasme opengemaakt. Lekker chaotisch en druk. Chaotisch en druk, wauw hier heb ik zomaar ineens de kern te pakken van mijn hele avontuur tot nu toe. Dus mocht je niet veel tijd hebben, kun je ook hier stoppen met lezen.

De eerste twee dagen heb ik vooral veel meegedaan en gekeken hoe alles hier in z’n werk gaat. En vanaf de derde dag ben ik ook al een aantal keer voor langere tijd alleen geweest met de 3 kids. Dat gaat eigenlijk erg goed. Al is de jongste wel erg in de ‘mummy’ fase en wanneer mama ook maar 3 stappen uit zijn buurt is denkt ie al dat ze hem gaat verlaten. Maar het gaat op zich erg goed als hij bij mij is.

Maandagavond verliet ik even het huis voor een sightseeing door mijn dorp. Ik hoopte op een aantal leuke gesprekken met buurtgenoten, leuke levendige straten maar helaas, het resulteerde in een wandeling waarbij ik letterlijk niemand heb gezien, alleen mensen in auto’s en deze mensen keken me niet erg vriendelijk aan. Later ontdekte ik dat ik aan de verkeerde kant van de weg liep, oke nu kan ik die geïrriteerde blikken enigszins begrijpen. Daarbij ben ik op wegen geweest, waarvan ik later ontdekte dat het verboden was voor voetgangers. Dus al met al was het nog best een avontuurlijke wandeling. En achteraf moet ik denk ik blij zijn dat ik weer heelhuids thuis ben aangekomen. ( Hé, ik schrijf thuis, dat is een goed teken).

Dinsdag kreeg ik een lichtelijke hartaanval toen de ouders aan het werk waren en er ineens 9 kinderen en 3 ouders aan de deur stonden om hun kinderen af te geven. Dit was de dag van het toneelstuk wat de middelste had bedacht, dat wist ik maar dat er hier 9 kinderen op de stoep zouden staan, dat had ik even niet aan zien komen. Goed een hele hoop chaos en hectiek later, besloot ik de regie op me te nemen en er een leuk toneelstukje van te maken. Daar stond ik dan, in het Engels 9 kinderen te regisseren, niet gedacht dat ik dat hier op mijn vierde dag al zou doen. ‘Smiddags gingen we naar een zaaltje waar we het toneelstukje hebben opgevoerd. De kinderen hebben ontzettend genoten en de ouders hebben me wel 100 keer bedankt. Dat was erg leuk.

Donderdag heb ik oma ontmoet, een hele lieve vrouw, ze woont in een dorpje hier verderop. Daarna ben ik alleen met de bus naar Chichester gegaan. Dat was echt geweldig, zo’n leuke plek! Ik heb de hele middag met een big smile op me gezicht rondgelopen en heb de hele stad verkend. Eerst ging ik lunchen in een heel leuk cafétje, daarna wat winkels bekeken en ook ben ik in de kathedraal geweest en naar het theater, om een programmaboekje te scoren. Onderweg naar het theater kwam ik per toeval langs mijn toekomstige language school dus ben ik daar even binnengelopen om wat meer informatie te vragen, ik kreeg meteen een heel gesprek en thee, hele aardige mensen dus en ik ga hier zeker weten naar school! Ook is er een heel chill groot park en heb ik een Art gallery gevonden en daar een expositie bekeken van een theaterfotograaf. Very nice!

Vandaag was een hele drukke dag, er kwamen mensen voor lunch. Dus er werd veel gekookt en gebakken om vervolgens zo’n 2.5 aan tafel te zitten. Hele leuke mensen en de vrouw en de kinderen waren Vlaams dus ik heb weer even Nederlands kunnen praten, dat was heel fijn! Maar een grote lunch betekend helaas ook een grote afwas voor mij. Ja, dat zijn de saaie dingen hier waar ik eigenlijk ook niet over wil schrijven maar mocht iemand er in geïnteresseerd zijn, mijn huishoudelijke taken hier zijn: de was doen, de vaatwasser, de vloer vegen, ontbijt maken, koken en speelgoed opruimen, veel speelgoed opruimen. En daarnaast dus de kinderen verzorgen. En zwemmen en trampoline springen, zijn mijn nieuwe sporten hier. Heb tot nu toe elke dag gezwommen en ben meerdere malen per dag als ‘horse’ op de trampoline te vinden.

Zo, ik denk dat dit uiteindelijk toch een redelijke goed begin is van mijn leven als ‘blogger’.

Oja, ik wil graag nog een oproep doen, ik leer ze hier leuke Nederlandse woorden. Wanneer zij Nederlands praten klinkt het een beetje chineesachtig, dat is erg grappig. Dus mochten jullie nog suggesties hebben, ik hoor het graag. Woorden die ik ze al geleerd heb: knoflook, bokkenpoten, bieten, pannenkoek, geit, billenkoek, bofkont en nog een aantal anderen die ik alweer ben vergeten.

Tot de volgende keer!

Liefs Emma

P.S In mijn foto album staan wat foto’s van deze week.